dinsdag 28 augustus 2012

West meets East

Nu ik toch over Arnemuiden bezig ben wil ik nog even bloggen over het bezoek wat Jeanet en Johanna in juli aan mij brachten. Marus en ik hadden het spinnewiel van Roos opgehaald. Dat staat nu op Jeanet te wachten.


Het regent pijpestelen op de maandag van onze afspraak. Daarom maken we het binnen gezellig. Thee en taart staan klaar en ik heb wat spin spulletjes opgezocht. Het leuke van gelijk gestemde zielen is dat je aan de ene kant aan een half woord genoeg hebt en aan de andere kant eindeloos kunt beppen.

Typisch Jeanet: ze neemt een heel leuk cadeutje voor mij mee. Wat ben ik blij!


Een schortenbontje is altijd welkom. En de grote Zeeuwse knop zeep vind ik te duur om 'zomaar' voor mezelf aan te schaffen.

Jeanet heeft deze middag foto's gemaakt. Die vind je hier. Op een foto staat ook het boek 'Heirloom knitting'. Voor iedereen die veel ('alles' is volgens mij onmogelijk) wil weten over Shetland lace breien zou dit boek eens moeten inkijken.



Het patroon wat niet in dit boek niet staat is de Shetland 'cockle shell'. Dit is een oud patroon wat je, naar het schijnt, overal op de Shetlands tegenkomt. Ik zag het voor het eerst op deze website. Na wat speuren op internet kwam in een beschrijving tegen op dit Finse blog. Gelukkig staat er helemaal onderaan ook een Engelstalige beschrijving. Mijn Fins is namelijk niet meer helemaal wat het geweest is ;-).

Helaas blijken er in dit patroon enkele schoonheidsfoutjes te zitten. Ik ben eens gaan breien en heb (bijna) een teltekening gereed. Binnenkort op dit blog!

Terug naar Jeanet. Op haar blog zijn een heleboel foto's te zien. Jeanet en Johanna zijn inmiddels een ongekend fotografisch duo geworden. Je licht even je hielen en je hele handwerkcollectie ligt digitaal vast.


Jeanet en Johanna, bedankt voor de gezellige middag. Ondanks alle regen scheen bij ons binnen volop de zon.

vrijdag 24 augustus 2012

Handwerkcafé

Terwijl de pompoensoep staat te pruttelen (een recept vind je hier) snel een berichtje.

Foto: Het Walchers Costuum

Lupineke heeft me er al over verteld en in dit bericht heb ik er al iets over geschreven. Op 11 september start er in de Schotse Huizen in Veere een handwerkcafé. Daarin staan de handwerktechnieken centraal die je nodig hebt voor het vervaardigen van streekdrachten.



Iets meer infomatie vind je hier. Helaas staat de aanvangstijd er niet bij vermeld. Voor zover mij bekend is het handwerken van 13.30 tot 16.00 uur. Maar, misschien wil Lupineke mij verbeteren als ik het mis heb?



Arnemuiden

Jeanet blogt regelmatig over Arnemuiden. Wisten jullie al dat je je daar in slechts één straatje op heel verschillende manieren kunt (laten) kleden? Hier volgt het bewijs:
Jeanet verkoopt de materialen voor hele gave (vissers)truien. Ook voor kinderverkleedkleding kun je bij haar terecht.

In het voorjaar vieren lieve vrienden van ons hun 100ste verjaardag, samen:-) Het is een themafeest. Elke gast dient er ouder uit te zien dan hun gezamelijke leeftijd.

Ik besluit als oma Martina te gaan:


De breikous van sajet (niet meer te koop, dus ik gebruik héle goedkope sokkenwol) op vier ouderwetse stalen breinaalden gaat mee. Voor zo'n outfit kun je terecht bij firma De Troje. Een eindje verder in dezelfde straat.
Voor de goede orde: dit was een tuinfeest met barbecue. Daarom heb ik besloten mijn 'daagse' schort aan te doen en mijn èvendoekje thuis te laten. Eigenlijk klopt deze combinatie zo niet, maar een kniesoor die daar op let.

Tegenover De Troje vind je 'Costuumpje'. Het is toch fantastisch hoe je je daar kunt laten verkleden?


Hieronder zien jullie Marus. Die is niet gekleed door Arnemuiden, maar door dé feestwinkel uit het Krabbengat.


De familie hieronder wint de prijs van deze avond. Echt fantastisch zoals zij er uit zien. Hiervoor moet je naar Breda en een goede visagiste zien te vinden.


En het bleef nog lang onrustig.......... (Voor de mensen die zich afvragen waarom Marus en ik niet samen op de foto staan: één van ons tweeën staat aan de andere kant van de camera.)

maandag 20 augustus 2012

Vintage

In juni plaats ik een berichtje met een foto van oma Martina die een sprei aan het haken is. Mijn tante denkt dat zij nog 'ergens' een patroon heeft van zo'n sprei.

En ja hoor, enkele weken later krijg ik twee scans uit een Ariadne van 1988. De sprei lijkt inderdaad verdacht veel op de sprei die oma aan het haken is. Kijk en oordeel zelf:




Tja, dan jeuken mijn vingers. Is dit patroon echt hetzelfde? Gelukkig heb ik nog wat restjes op zolder. Snel wat ongebleekte katoen uitgezocht en een bijpassende haaknaald. Anna gaat aan de haak.

Hieronder zie je poging nummer 1:


Het patroon lijkt niet scheef, het is scheef. Hartstikke scheef. Bijna niet alleen scheef, maar ook nog 'schèllef'. Bovendien trekt het haakwerk op de hoeken. En die hoeken zie je dus precies niet op de foto. Mwah, dat is niks. Daar ga ik zo geen sprei mee haken.

Poging nummer 2 laat ik niet zien. Het patroon loopt nu wel recht. Het blijkt niet mogelijk het helemaal evenwijdig te maken. Dit komt door de schuine blokjes in het midden. Als ik nog een steek meer opschuif naar rechts schuift de onderkant ook een steek op en is het scheef de andere kant op.

Bij poging nummer 3 is ook de hoek rechts naar mijn zin:


De hoek links trekt nog steeds. Met dit proeflapje ga ik aan de slag. (En Erwin: dit is geen kantklossen hoor. Gewoon haken met lossen, vasten en stokjes.)

Wordt vervolgd.....

donderdag 16 augustus 2012

Vruchtentaartje

Het nadeel van een koude voorzomer heeft ook een voordeel. Op een blije vrijdag koop ik allemaal lokale ingrediënten voor een taart:

- suiker uit Dinteloord
- eieren uit Tholen
- aarbeien (van de koude grond), bessen en kersen uit Poortvliet.



Zo lekker allemaal......

Hiermee maak ik een vruchtentaart. Of eigenlijk: één grote en 4 kleintjes. De kleintjes eten we vanavond lekker op. De grote gaat mee op visite.

Wat heb je nodig(voor 4 gebakjes):


maandag 13 augustus 2012

Antiek

Op één van de sombere zomerdagen die we deze vakantie hebben ben ik wat aan het surfen op het internet. Eigenlijk ben ik op zoek naar informatie over Noorse en Schotse visserstruien. Wat ik zoek heb ik (nog) niet gevonden. Mijn speurtocht loopt vast bij het 'Victorian book of knitting'.

Maar, ik vind wel een grote schat aan antieke patronen. Geweldig dat een groep vrijwilligers zich zo inzet om deze patronen voor de hele wereld beschikbaar te maken. De patronenboeken zijn hier te vinden.
Let op! De PDF bestanden zijn alleen te downloaden met de allerlaatste Adobe versie, nummer 10. Hiervoor moet je eerst alle oude versies van Adobe van je computer verwijderen en de nieuwste versie installeren.


Na een uurtje downloaden staat er bij mij ruim 400 MB aan oude boeken op een stick. Het jognste jaartal wat ik tegenkwam was 1845. Dit gaat vast een heleboel uren kijk- en leesplezier opleveren.
Je mag de patronen vermenigvuldigen en weggeven. Verkopen mag niet.

Het zijn (merendeels) Amerikaanse patronen. In  de USA worden patronen vaak uitgeschreven. Wij zijn meer gewend aan patroonschema's. Ik heb al gezien dat een deel van de patronen vrij eenvoudig om is te zetten naar een schema. Een leuk project voor komende winter (maar daar moet ik nu nog even niet aan denken!)

Er staat echt van alles in de boeken: sokken, truien, vesten, sjaals, baby spul, breiwerk voor soldaten aan het front en in de marine, accesoires, mutsen, handschoenen, een breischort en hemden.
Er is ook een boek over kantklossen. Dat is iets wat ik ooit nog eens wil leren.....

Lukt het niet om de boeken te downloaden? Ik heb (bijna) alles wat er onder het kopje 'knitting' staat op een usb-stick. Als je een berichtje stuurt en je e-mailadres achter laat dan stuur ik een boekje graag digitaal toe. Bedenk wel dat het grote bestanden zijn en dat niet iedere provider die accepteert.

vrijdag 10 augustus 2012

Ouma tas 7

Wat nu nog rest is het opleuken van de tas. Ik maak op de bovenkant van het hengsel een bloemetje. Dit bloemetje heeft bijna hetzelfde patroon als de grannies van de tas zelf. Het bestaat uit 10 blaadjes in plaats van 8 blaadjes.


Aan de klep van de tas hang ik net zo'n bloem als op de hengsels. Bij deze bloem haak ik het hartje twee keer. Hiertussen komt een knikker, een stuiter, dan haak ik beide harten aan elkaar. Daardoor zal de bloem altijd mooi naar beneden hangen.


De tas is af, de nazomer kan losbarsten.

woensdag 8 augustus 2012

Lupineke

Deze week gaan Marus en ik naar Veere. Daar is in de zomer elke dinsdag een historische markt.

Dat is echter niet ons doel, wij hebben een afspraak met Lupineke. Veertig jaar geleden (we hebben het maar afgerond) speelden Lupineke en ik in de omgeving van de Herenstraat en de Duinstraat in Domburg. Door groot toeval en een door mij verkeerd gestuurde e-mail komen wij elkaar nu weer tegen.









Eerst gaan we samen lunchen en dan bezoeken we de expositie 'Gelukkig hebben we de foto's nog' in de Vierschaar op de Markt. Helaas moet Lupineke ons dan verlaten. Zij heeft een show met 'Het Walchers Costuum' voor het stadhuis. Vroeger was ik lid van de voorloper van deze stichting.


Marus en ik bezoeken dan ook nog de Schotse huizen. Jeanet blogt er regelmatig over. Lupineke en ik zijn allebei erg geïnteresseerd in streekdrachten. Vanaf september is er een handwerkcafé in de Schotse huizen. Eén van de onderdelen is bijvoorbeeld het maken (haken) van èven (of avond) doekjes. Ik ben zeker van plan daar naar toe te gaan.




Inmiddels nadert de streekdrachtshow op de Markt het einde. Een leuk extraatje voor de toeschouwers is dat er inwoners van Noord-Beveland in dracht aanwezig zijn. Het geval wil dat er, toen de streekdrachten nog volop gedragen werden, in de provincie Zeeland alleen al 16 verschillende drachten waren op hetzelfde tijdstip.


Iedereen ziet er prachtig uit. Wat zijn de oude streekdrachten toch kleurrijk.

Lupineke: ik hoop tot snel!

maandag 6 augustus 2012

Zeeuwse knoppen



In dit bericht konden jullie de Zeeuwse knoppen zien die ik mee heb genomen naar Bernadette en Roos. De knoppen heb ik zelf gemaakt, de stoffen doosjes ook.
Het werken met gietzeep vind ik heel leuk om te doen. Daarbij komt dat er een zeepgroothandel op 8 autominuten afstand zit, materiaal is snel gehaald. Je kunt daar als particulier ook kopen. De bestelling moet via internet en dan kan ik het zo afhalen. Ik gebruik glycerine gietzeep. Dit smelt gemakkelijk en het is heerlijk zacht voor je handen.










De mallen van de Zeeuwse knoppen maak ik van Sillicreations 2 componenten siliconen. Dit werkt makkelijk, als je alles maar goed insmeert met olie. Als ik weer mallen ga maken zal ik een 'how to' plaatsen.

De zeep koop ik in blokken, ook wel zeepcakes genaamd, van ruim 1 kg. Daar snij ik dan met een scherp mes plakken van. Die plakken gaan in stukjes en dan in een badje van Marie op het vuur. Het water mag niet koken, dan wordt de zeep te warm. Kokend water is ook niet nodig, deze zeep smelt heel snel.
Als alle stukjes zijn gesmolten giet ik het in de mallen. Zeep die ik over heb giet ik in een kommetje bekleed met huishoudfolie. De restjes kun je later opnieuw gebruiken.
Daarna spray ik er wat alcohol ketonatus over. Daardoor heb je minder kans op belletjes in de zeep. En dan moet je een uurtje wachten (breien, spinnen, de hond uitlaten....).

Na dat uur kun je de zeep uit de mallen lossen. Bij héle grote mallen moet je misschien iets langer wachten.


Voor de Zeeuwse knoppen maak ik stoffen doosjes van schortenbont. Daarvoor snij ik per doosje 2 lapjes van 10 x 10 cm. Die naai ik dwars op elkaar. De inslag (breedte) van de stof heeft namelijk altijd meer rek dan de schering (lengte) van de stof. Door één van de lapjes een kwartslag te draaien voorkom je dat het doosje naar de ene kant meer rekt dan naar de andere kant.
De twee lapjes zigzag ik met de verkeerde kanten op elkaar. Dan stik ik de hoekjes schuin dicht (zoals bij origami een doosje vouwen). De puntjes naai ik met overhandse steekjes vast. Ik naai steeds 2 puntjes naar elkaar toe. 

Foto: Joost Langeveld

Dan keer ik het doosje binnenste buiten. Daarna snij ik van zilverkarton vierkantjes van 4.75 x 4.75 cm. Die komen op de bodem.
De zeepjes er in, inpakken (per stuk, per paar, per drie) en klaar is je cadeautje.

vrijdag 3 augustus 2012

Nè 't strange

Het strand speelt een grote rol in het leven van alle (geboren) Domburgers. Dat was vroeger al en is nog steeds zo. Wij zaten vroeger eerst op 'het westen' en daarna op het 'vierde ooster'. Daar hadden we een 'kotje'. Dat kotje bestaat uit 3 wanden, 2 grote deuren en een dak. Heel handig, want je kunt er alle zooi die je op het strand denkt nodig te hebben achter laten.
Veel mensen hebben er ook een gasstel en wat pannen. Dan kun je thee of koffie zetten en zelfs warm eten op het strand.

fotograaf onbekend


We duiken nog even terug in de tijd van voor de Tweede Wereldoorlog. Het Badstrand is voor de Domburgers taboe. Om er op te mogen betaal je toegangsgeld. De meeste Domburgers hebben dat geld niet. Mijn vader en tantes mogen er voor niets naar toe omdat mijn oma op het strand werkt.



woensdag 1 augustus 2012

Knitting sheath

In april van dit jaar schrijf ik over het Shetland Museum. Iedereen die geïnteresseerd is in breiwerk en die het Engels een beetje beheerst zou hier regelmatig eens een kijkje moeten nemen.
Het is dat het zo ver weg is, anders zou ik er graag een keer écht naar toe gaan. Op de website komt ook regelmatig een nieuwsbrief uit.


In één van deze nieuwsbrieven wordt geschreven over de techniek van het fair isle breien. De vrouwen op de Shetlands kunnen dit zo snel doordat ze één breinaald fixeren in een leren riem.

In vroegere tijden wordt hiervoor een knitting sheath gebruikt. Deze houders worden vaak gemaakt door mannen voor hun lief. Romantiek en praktische zaken gaan hier duidelijk hand in hand. 
Op de Shetlands zijn veel mannen werkzaam op of aan zee. Dat is te zien aan de sheaths. In de sheaths uit Lerwick zijn knopen gebruikt die typisch zijn voor de zeilvaart.



De vulling is gemaakt van veren. Dit zijn vaak ganzenveren, maar in feite voldoet elke flinke veer. Alle grotere veren van zeevogels (want die heb je veel op de Shetlands) zijn bruikbaar.
Om de verenbundel wordt een schede geknoopt. Hierin kan de man zijn kreativiteit kwijt. De mooiste sheaths hebben tot slot ook nog een kastje aan de punt. De sheath wordt door de vrouwen tussen hun riem gestoken. Daarin wordt dan één breinaald gefixeerd.

In de vroege breitijden zijn breinaalden van hout of van been. Deze breinaalden zijn vrij kort. Daardoor is een sheath goed bruikbaar. Deze naalden willen nog wel eens breken. Bij onderzoek naar de sheaths zijn inderdaad verschillende stukken breinaald in het binnenste van een sheath gevonden.















Later worden de breinaalden langer en gemaakt van staal. Dat vraagt om een andere manier van vasthouden. Er wordt nu gebruik gemaakt van langere, houten sheaths en nog later van de breiriem.