Stress...

Ineens is het 7 november. De afgelopen weken hebben we keihard gelobbyd (klinkt veel beter dan 'geronseld' toch?) om zo veel mogelijk stemmen bij elkaar te krijgen voor het boek 'Truien bij de vleet'.
De laatste stand is dat we (afgelopen donderdag) nog steeds op de eerste plaats staan voor de publieksprijs van de PZC. Een overzicht van het verloop van de strijd om deze prijs staat hier.

De organisatie van de Zeeuwse Boekenprijs stuurt ons ook regelmatig een e-mail. Stefanie schrijft daar een hilarisch bericht over op Villa Zeezicht. Nu woon ik iets minder op 'hun' eiland. Eigenlijk: ik woon op één van de drie eilanden die er nog 'over' zijn in Zeeland. Je moet altijd over een brug om hier te komen.

Maar goed, terug naar het bericht van Stefanie, ik wil dat graag met jullie delen:

Cocktail Queen

Moet je je voorstellen; wij wonen alle drie hier op ons prachtige eiland.

Werken hard voor onze centen en doen niet aan teveel poespas.

Nuchtere en creatieve Zeeuwsen,

zo kun je ons gerust noemen.

Wij zijn alle drie vrouwen van rond de 50

(oké, de één ietsje meer 50 dan de anderen)..

Hebben alle drie netjes twee kinderen gebaard,

zijn naast huisvrouw en partner ook nog eens ‘gewoon’ actief

met een winkel, baan, en andere zaken-des-levens

en:

wij begeven ons normaliter niet in literaire kringen.

Wij zijn alle drie niet zo slank meer als 30 jaar geleden.

De tijd heeft zijn charmante sporen achtergelaten

op onder andere haar, huid en gewicht…

Met dit uitgangspunt in gedachten vond er afgelopen week

een levendige

- en soms ook wat paniekerige – discussie plaats .

Want voor de uitreiking van de Zeeuwse Boekenprijs

(die vanavond plaats zal vinden!)

ontvingen wij halverwege de week ineens een mailtje

dat de ‘dresscode’ veranderd werd.

Van ‘Tenue de Ville’ naar’ Coctail’…

Dit berichtje bracht ons danig in beroering.. ;o)

Want: wij wisten überhaupt niet dát er een dresscode was!!!

Oké.

Wat is Tenue de Ville, en wat is Coctail.

En… hebben wij dit – toevallig - in onze kasten hangen?

Bij twee van de drie sloeg de paniek lichtelijk toe…

Bij twee van de drie bleek de kledingkast niet toereikend,

evenals het gebrek aan tijd, zin en energie

(en vergeet ‘geld’ niet ;)

om naar de stad te gaan, jezelf in allerlei te kleine pashokjes

met verkeerd licht en te grote spiegels te wringen

om daar te constateren

dat je:

té dik, té oud en lelijk bent geworden in de loop van de jaren…

..en dat je absoluut niet in een coctailjurkje past!

Zucht…

Maar ook nú blijkt weer dat wij gezusterlijk op 1 lijn zitten J

Een contailjurkje gaat het niet worden, hebben we samen vastgesteld.

We blijven gewoon ‘onszelf’!

We doen iets feestelijks aan, iets ouds gecombineerd met wat nieuws,

iets wat gewoon goed bij ons past en het teveel aan

moederlijke kilo’s charmant verhult!

Buitenbeentjes zullen we toch zijn vanavond,

tussen alle uitgevers, literaire hotemetoten, beroepsschrijvers,

persmuskieten en aanverwante artikelen ;o)

En dan?

Dan zijn we liever buitenbeetjes die helemaal zichzelf gebleven zijn,

dan ‘Wannabees’

;o)