Broeden

Vandaag is het een beetje een rare dag. Voor de allerlaatste keer heb ik een lunchpakket klaargemaakt voor school: 5 boterhammen, mueslireep, appel, flesje water. Het is 18 jaar geleden dat ik daar mee ben begonnen.

Oudste was nog maar drie jaar toen zij al naar de basisschool mocht. De instroomgroep had te weinig leerlingen. Daarom mochten alle kinderen die voor de herfstvakantie vier jaar zouden worden ook al komen. Ze heeft het vanaf dag één naar haar zin gehad op school.
Nog steeds trouwens, ze is inmiddels derdejaars logopedie en zit helemaal op haar plaats in Nijmegen.

Jongste start op 02 mei met haar eindexamens. De (internationale) IB-examens houden geen rekening met Nederlandse vakanties of feestdagen. Daarna start zij op 12 mei met het Nederlandse centrale examen. Volgend collegejaar begint ze met de opleiding maritieme techniek in Delft.
En omdat zij vandaag haar allerlaatste lesdag heeft, heeft mams vandaag haar allerlaatste school-lunch-pakketje klaargemaakt.

Creariet: baret met bloemen

Die 18 jaar zijn voorbij gevlogen. En daarmee kom ik op het onderwerp van dit berichtje. Er wordt wel eens aan mij gevraagd waar we alle ideeën voor patronen en maaksels vandaan halen. Er wordt ook wel eens gedacht dat je een patroon net zo snel maakt / schrijft als het wordt gelezen als het af is.

Om met het laatste te beginnen: het breien en schrijven van een patroon voor bijvoorbeeld een trui kost zeker 100 uur. Ik ben een snelle breister, dat vraagt meestal 40 - 60 uur. Het uitdenken van het idee tot aan het proefbreien kan zo maar meer dan een jaar in beslag nemen.









Gisteren legde ik de laatste hand aan een vestje van merinowol. Merino is een mooi product en het draagt heerlijk. Geen kriebel of prikje te voelen. Merino heeft als eigenschap dat er veel 'rek' in de draad zit. Voor ruimere kledingstukken vind ik dat een nadeel, het gaat snel 'hangen'. Voor kledingstukken die wat meer aansluiten ('skinny') is het juist een voordeel. De extra rek in de draad geeft je extra bewegingsvrijheid. Daar wilde ik gebruik van maken.

Dale of Norway: Valle

Stapje terug in de tijd: enkele jaren geleden waren we bij de fabriek van Dalegarn. Likkebaardend liepen we langs de rekken in de fabriekswinkel. Hoewel de prijzen daar een ietsiepietsie lager liggen dan in Nederland, moet een vest toch zomaar tussen de € 200 en € 300 opleveren. Ik kocht er een windbreaker in B-kwaliteit. In die truien en vesten zit een breifoutje, maar daardoor kosten ze minder dan de helft van een 'goede' trui. (Ik heb de rest van de vakantie nodig gehad om het foutje te vinden ;-).

De ideeën voor de vestjes gingen in een laatje in mijn geheugen.

Dale of Norway: Kongsvollen

Via Blij dat ik brei zag ik het patroontje van Charlotte van Ommen voor een col. De Estse / Letse vlecht die daarin werd gebruikt wilde ik ook wel eens proberen. Ook Riet maakt regelmatig gebruik van deze vlechten (zie de foto bovenaan). Dat ging ook in een laatje.

Charlotte van Ommen

Vorige winter kreeg ik het Koftebok (hup, in een laatje) van Noorse vrienden en oudste wilde graag een skinny vest (helaas voor oudste, mams zit nog op haar eieren laatjes).

Afgelopen winter ontraadselden we een 'nieuw' patroon van een visserstrui uit Yerseke (de trui was te zien in de show in Breskens). Nu kunnen alle laatjes open.

Met al die ingrediënten is er uiteindelijk een nieuw breiwerk uitgebroed:

Ik had nog wat merino over. Daarvan breide ik deze buff:

We zijn nog aan het nadenken of ik van het vest en de buff de patronen op papier ga zetten. Het past misschien niet helemaal in de collectie van Zeeuwse visserstruien. Aan de andere kant is het misschien wel een leuke, moderne aanvulling.
Wat vinden jullie?