Nè 't strange

Het strand speelt een grote rol in het leven van alle (geboren) Domburgers. Dat was vroeger al en is nog steeds zo. Wij zaten vroeger eerst op 'het westen' en daarna op het 'vierde ooster'. Daar hadden we een 'kotje'. Dat kotje bestaat uit 3 wanden, 2 grote deuren en een dak. Heel handig, want je kunt er alle zooi die je op het strand denkt nodig te hebben achter laten.
Veel mensen hebben er ook een gasstel en wat pannen. Dan kun je thee of koffie zetten en zelfs warm eten op het strand.

fotograaf onbekend

We duiken nog even terug in de tijd van voor de Tweede Wereldoorlog. Het Badstrand is voor de Domburgers taboe. Om er op te mogen betaal je toegangsgeld. De meeste Domburgers hebben dat geld niet. Mijn vader en tantes mogen er voor niets naar toe omdat mijn oma op het strand werkt.




De badvrouwen begeleiden niet alleen de baders in zee. Ze dienen zich ook bezig te houden met de kinderen van de badgasten. Een mooi plaatje is deze:

vermoedelijk gemaakt in 1935. Dit denk ik omdat Kee ook op deze foto een rouwbeuk aan heeft. Op de foto kun je zien dat het strand van Domburg al meer dan 80 jaar goed geoutilleerd is. Er liggen loopplanken om je overheen te 'begeven'.
Welk kind herinnert zich niet de afgrijselijke splinters die je aan deze loopplanken op kunt lopen ('Doe je slippers AAN!', "Jahaaa").

Deze foto is één van mijn favorieten. Oma vult emmers met zoet water om de badpakken te spoelen en vermaakt tegelijk één van de kinderen. Het opvallende aan deze foto vind ik dat er in Domburg dus al in de jaren '30 zoet, stromend water beschikbaar is op het strand.

Helaas moeten er toch emmers water worden gesjouwd. Zout water wel te verstaan. Die gaan uit zee over de duinen naar het Badhotel. Dit water wordt gebruikt voor de therapeutische baden van de rich and famous. Iedereen die wel eens in de zomer van het strand naar Domburg loopt weet hoe verschrikkelijk WARM die tocht kan zijn, vooral in augustus.