Wegens vakantie gesloten

Vorige zomer gingen Marus en ik niet met vakantie. De meiden hebben allerlei kampen en kampjes en gaan ook nog zeilles geven. We besluiten daarom gewoon in onze eigen provincie te blijven. Geloof het of niet, we zijn in Denemarken, Frankrijk en Schotland geweest. Daarom gaan we dit jaar weer niet met vakantie. Ik ben benieuwd waar we nu terecht komen.


Het zomerkamp van de zeeverkenners is dat jaar in de kop van Noord-Holland. we bedenken last minute dat we dan al bijna in Denemarken zijn (bijna op de helft dan). Als kustbewoners voelen we ons aangetrokken tot eilanden, scheren en kliffen. Daarom wordt het noordelijkste waddeneiland Fanø ons doel.

Wat een leuk eiland is dit. Als je graag naar de disco gaat en vermaakt wilt worden dan moet je hier zeker niet naar toe gaan. Als je houdt van wind, water en ruimte dan is dit een goede bestemming. Dagjesmensen vind je hier niet. De overtocht van ruim € 50 (enkele reis) is daarvoor veel te duur. Vooral als je bedenkt dat je het bijna kunt zwemmen.....


Onze definitie van 'strand' en 'duinen' is aardig bijgesteld. Een honderden meters breed (en kilometers lang) strand zonder golfbrekers. Duinen waar je liggend nog overheen kunt kijken. Dat hebben we hier niet.


Er rijdt, voor zo ver ik weet, in Nederland ook geen lijndienst over het strand.

Door dit enorme strand is het mogelijk allerlei windsporten uit te oefenen waar in Nederland eigenlijk geen plaats voor is. Verkeer en hobbyïsten geven elkaar voorrang waar nodig. Geen haantjesgedrag, heerlijk.


Er wordt gevliegerd, gezeilwagend (hiervoor is zelfs een speciaal deel, waar zeilwagens voorrang hebben) en geblokart. Dat hebben wij ook gedaan. Als je van wat spanning houdt, huur dan een blokart bij de Britten. Zij zetten zeilen op die passen bij de hoeveelheid wind. Speel je liever op safe, of ben je met kleine(re) kinderen: neem de Denen, die gebruiken alleen stormzeiltjes.




Blokarten is echt heel gaaf. Als je een klein beetje kunt zeilen is het een fluitje van een cent. Wat je doet is namelijk stormrondjes draaien met je kart. En als je dan hard genoeg gaat kom je vanzelf los.

Marus maakt prachtige foto's van de soms heel kleine natuur.

We lopen uren over de schorren. Het is belangrijk daarbij goed op het tij te letten. Doordat Fanø met de ene kustlijn aan de Noordzee ligt en met de andere aan de Waddenzee verloopt het tij heel anders dan bij ons. Zo zit er soms wel 8 uur tussen hoog- en laag water en soms maar 4 uur. In het laatste geval komt de vloed razendsnel opzetten.


Hoewel het eiland helemaal vol zit hebben we geen 'Renesse'gevoel. Waar al die mensen dan blijven? Geen idee.....We hebben genoten.