In de jaren waarin de strandfoto's van oma Martina zijn gemaakt heeft zij samen met opa Willem een jong gezin. Ze hebben het druk, ze werken hard en ze kunnen met twee inkomens redelijk rondkomen.
De kinderen van de badgasten zijn bevoorrecht. Ze horen bij de betere sociale klasse. De lagere klassen kunnen een vakantieverblijf in Domburg echt niet betalen. Behalve het begeleiden van de badgasten in zee, het sjouwen met emmers zout water en het verzorgen van de badkleding hebben de badvrouwen nog een taak. Het bezighouden van de kinderen van de badgasten.
Als je geen kind op schoot had, dan had je in ieder geval een breikous vast.
Heel leuk is deze foto, waarbij je net een stukje binnenkant van de badkoets kunt zien. De handdoeken voor het afdrogen liggen klaar. Eigenlijk is er niet zo veel verschil met de inhoud van een 'strandkotje'. De foto is uit 1929. Mijn oudste tante, Leuntje, is dan al geboren. Catherien en Co nog niet.
Helaas blijft het verhaal van Martina niet zo positief. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog wordt Walcheren door de geallieerden onder water gezet. Domburg ligt 'hoog' en daardoor droog. Daardoor zijn er veel vluchtelingen (onder andere uit Westkapelle) in Domburg en is er een groot gebrek aan verblijfplaatsen. Willem en Martina moeten daarom met hun gezin van een relatief veilige plek buiten het dorp terug naar de Herenstraat.
Op 1 november 1944 valt er een regen van granaten op het dorp. Martina komt bij de eerste inslag om, Leuntje raakt zwaar gewond. De bevolking vlucht naar de Manteling. Op die dag verliezen 46 mensen het leven.
Leuntje sterft enkele maanden later. Verzwakt door de verwondingen opgelopen tijdens de bevrijding overlijdt zij op 5 februari 1945 aan difterie.
 |
| Foto: Beeldbank Zeeland |
Jaren later ontmoet ik in Veere een Schotse vrouw van wie de vader als officier betrokken was bij de bevrijding van Walcheren. Haar vader herinnert zich dat de Zeeuwen helemaal niet zo blij waren tijdens de bevrijding. Zoals hij vertelt: 'De mensen zeiden: voor de bevrijding hadden we alles, land om op te werken en eten om van te leven. Nu staat alles onder (zout) water en zijn vele mensen dood. Hoe moeten wij nu verder?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten