donderdag 3 mei 2012

Gelukkig hebben we de foto's nog

Behalve oma Anna heb ik natuurlijk nog een oma. Dat is oma Martina. Tot onze grote verrassing staat ze ineens in de krant en op affiches. Deze oma is in dracht, zoals je op de foto kunt zien:


De vrouw links naast de strandstoel is oma Martina. Op de strandstoel zit Kee. Oma zit waarschijnlijk op haar knieën. In tegenstelling tot wat in het bijschrift staat is deze foto qua jaargetijde heel goed te dateren. De armen zijn al flink gebruind. Het toeristenseizoen liep in die periode van half juli tot 31 augustus vertelt mijn vader. Aan de korte schaduwen op de foto kun je zien dat het hoog zomer is (daarom waarschijnlijk juli en niet augustus). De schaduwen vallen naar rechts, de zee is op de achtergrond. Dat betekent dat de foto rond het middaguur is gemaakt. Over het exacte jaartal lopen de meningen nog uiteen. Is dit 1933 zoals National Geographic aangeeft of twee jaar eerder?


Deze foto is gemaakt richting het Strandhotel. Daar op het Badstrand (dat heet nog steeds zo) staan badkoetsen en strandstoelen zoals je ook ziet op de bovenste foto. Het Strandhotel is rechtsboven nog net zichtbaar. Dit hotel bestaat niet meer. Het is afgebroken door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog om een beter zicht te hebben op zee.

Op de foto is mijn oma rond de 30 jaar. Ze is badvrouw op het strand van Domburg. Daarnaast doet zij de was voor het (wereldberoemde) Badhotel (foto hieronder). Als kind vind ik het daar altijd zo deftig. Er lopen namelijk 'lakeien' (in mijn kinderogen dan), met échte billentikkers.



Oma Martina is een vrouw van 'stug deugae'. Als ze 37 is breekt de oorlog uit. Het strand wordt spergebied en zo vallen de inkomsten van de toeristen weg. Daarom begint ze een eigen winkel en haalt ze haar middenstandsdiploma op 40 jarige leeftijd.
Mijn vader (toen 3 of 4 jaar oud) heeft nog heftige herinneringen aan het verhuizen van een rode kool. In 'een onmogelijk houten kruiwagentje' (het zijn zijn eigen woorden) loopt hij er mee van de Hoge Hilweg naar de Herenstraat. Tenminste, dat is de bedoeling. De rode kool probeert namelijk steeds te ontsnappen (en aan wie zou dat eens liggen...... aan die kool natuurlijk!)

De foto waar ik mee ben begonnen staat op het affiche van de expositie:


Ik ben zeker van plan om te gaan kijken. Van 1 mei tot 31 oktober 2012, dagelijks van 13 - 17 uur in Stadsmuseum 'De Vierschaar' in Veere.

3 opmerkingen:

Jeanet zei

Wat gaaf dat je op zo'n poster je oma terugziet. Wat hield dat in "badvrouw" zijn?
Ik ga zeker ook eens kijken in Veere! (Vergeet je de Schotse huizen niet?)

Anna zei

Hoi Jeanet, gisteren heb ik in de oude doos (letterlijk en figuurlijk) bij mijn ouders nog wat foto's gevonden over het badvrouwenleven. Ik ga daar nog een berichtje aan wijden.

Willy zei

In september gaan wij naar Zeeland, Veere had ik al genoteerd, dus dan zien we dit vast wel.Leuk dat je oma op deze poster staat, een hele mooie foto ook. Wat kan een rode kool ook moeilijk te verhuizen zijn. Mooi verhaal!